Nog een paar uur en dan stap ik weer in een Russische trein. In plaats van te wachten op het station, besluit ik mijn koffer achter te laten bij de dame van de bagageruimte en ga ik met mijn camera op pad voor wat laatste sfeershots in Kazan, één van de grootste steden van Rusland en zo’n 800 kilometer ten oosten van Moskou.
Terwijl ik via een saaie straat richting het centrum en de boulevard loop, zie ik voor me een geweldig plaatje. Een jong stel, dat precies voldoet aan het stereotype dat je in Rusland verwacht. De eerste foto die ik schiet is gelijk raak.
Reisfotografie gaat om het vangen van een sfeer. Het gaat niet altijd om het perfecte plaatje, maar om het beeld dat een verhaal vertelt. En dan het liefst een eerlijk verhaal. Ik ben vooral zo blij met deze foto, omdat het zoveel zegt over Rusland. Meerdere jonge mannen lopen hier in uniform en de vrouwen staan erom bekend dat ze zichzelf flink uitdossen.
Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen, maar na een paar dagen observeren concludeer ik dat mannelijkheid en vrouwelijkheid in Rusland verder uit elkaar liggen dan dat wij in Nederland gewend zijn. Bovendien contrasteren de blauwe ballonnen mooi bij de typische, grijze straat en geven ze een levendige sfeer aan het beeld.
Cadeautjes zoals deze worden je niet altijd in de schoot geworpen. Gelukkig kun je ze soms ook een beetje creëren. Door jezelf te verdiepen in je bestemming en vooral door het praten met locals, gaat deze plaats op een andere manier voor je leven.
Neem de tijd om de omgeving op je in te laten werken, bedenk wat ervoor zorgt dat dit een fijne plek is en probeer dat vast te leggen. Met iets meer geduld krijg je niet alleen mooiere foto’s, je reiservaring wordt ook rijker.
MARJOLEINS TIPS VOOR REISFOTOGRAFIE
INVESTEER IN EEN GOEDE LENS

GA ZITTEN EN OBSERVEER

WISSEL REGELMATIG WIJDE SHOTS AF MET CLOSE-UPS

HOUD STEEDS WEER REKENING MET HET LICHT

FOTOGRAFEER MENSEN
Want door de mensen krijgt de plaats meer identiteit. Het liefst heb ik locals voor mijn lens, maar als het een toeristische plaats is, dan is dat gewoon hoe het is. Het is geen probleem als ze door je beeld lopen, maar zorg er wel voor dat ze niet precies het uitzicht blokkeren.

DE REIS GAAT VERDER
De babushka’s(oudere vrouwen) kijken toe hoe ik te werk ga. Ik vraag of ik ook een foto van hen mag maken en ze lachen vrolijk naar mijn camera. In een mix van Russisch, Engels en Duits heb ik een gesprekje met ze. “Waar zijn je vrienden?”, vraagt één van hen. De communistische zielen van deze vrouwen kunnen niet begrijpen dat ik voor mijn plezier alleen op pad ben. Samen is alles beter, toch?
Voor heel even ben ik vrienden met ze… Totdat ik verder moet om mijn reis op de Trans Siberië spoorlijn te vervolgen. Reizen met Russische treinen is een avontuur op zich en deze keer mag ik mijn coupé delen met Ivan, Lena en Alexandra. Opa en oma zijn met hun kleindochter een weekje op vakantie geweest in Sotsji en zijn op weg terug naar huis in Omsk.
Ik stap halverwege op en wordt verwelkomd in een coupé die al een beetje hun huis geworden is. De treinreis duurt immers drie dagen. Onderweg word ik verzorgd alsof ik hun eigen dochter ben.
Ik krijg thee, aardappelpuree die gemaakt kan worden met heet water uit de samowar en Lena snijdt komkommer en tomaat voor ons. Als ik deze mensen de volgende dag weer moet verlaten, voel ik me oprecht even heel alleen.
Gelukkig weet ik dat er altijd nieuwe momenten komen en gaan mijn camera en ik op stap om die momenten vast te leggen.
Dit artikel schreef ik voor de Fotowedstrijd.club